alice ve kendi harikamız, pervin akgün şiiri (berf çakmakcı sesinden)

Alice ve kendi harikamız
Yaşamı çok sevdiği için
Yaşamayı becerememiş Alice'e
Biz seninle bir kuyuyu içe içe bitirebiliriz Alice
Değerli taşları, şifaları, Before Sunrise'ı, Sonnet No 31'ı, Sylvia günlüklerini
Ruhumuzu serbest bıraksınlar diye
''Gömülü sevgilerin yaşadığı mezarları'' açabiliriz
Ölü tekmeleyebiliriz
En yakın arkadaşı duş başlığı olan sen ve ben
''kızları anlarım da erkekleri midem [A]kaldırmıyor'' diyen tavşanı kulaklarından tavana Asabiliriz
Yüzünü yiyebiliriz. Büyüler yapabiliriz
Bir kuzunun kalbini yarıp içine bakabiliriz
Yalnız kanda gerçeği bulabiliriz Alice
Ve bize kanı getirende
Sana gümüş kadehlerle sunmak isterdim güzel kızım
Bir kurmamız var sırtımızda taşıyoruz, yorulduğunda çevireceğim
Daha az sevebileceğin birini aradığında
Ben yazdıklarımı hiç anlamamışım Alice, seni o kadar seviyorum ki gidebilirsin
Gözlerini çift kırparak görmeye başlayacaksın, kendi mümkününü arayacaksın
Aynalara ''ben değilim'' diyeceksin, hiç yaşlanmayacaksın
İçindeki tehlikeyi fısıldadığımda onu öldürmek isteyeceksin
Çünkü bizim gibiler için tek yolu var
Pembe [Am]saten geceliğinle tv karşısında sızıp kaldığında, canavarlar ɾüyana girmek için sıra bekleyecek
Tavşanı sana yaklaştırmayacağım. Spotify'da güzel bir uyku listesi hazırlayacağım
Bir sonraki için
Bize ne verilse alacağız. Karşılığında gerçeği vereceğiz
Ben bu şiirin orospusu olmak istiyorum
Sen hala masal dinlemek istiyor musun?